Сообщения

İstərdim...

Изображение
Yenə ağ vərəq var qarşımda, boş sətirlərinin dolmasını gözləyir... Qaranlıq ətrafımda uzaqda qonşu evlərin zəif işıqları görsənsə də, İşı ğ ın gücü ətrafımı aydınlatma ğ a yetmir... İndi ətrafımı gecənin nuru olan, ayın nura boyanmış işığı aydınladır...Qaranlıqa düçar olmuş, o saf səmaya baxıram.... Ulduzların gözəlliyi valeh edir məni... Birdən gözüm qaranlıq səmanı bəzəyən ulduzun enişi n ə sataşı r ... Həmin anda arzu tutmaq ağlıma gəlsə də, ilk sən düşdün yadıma ... Arzularımdan öncə gəlirsən ağlıma... Səbəbini bilərsən mi söyləsəm...? Niyə arzularımın başı və sonu sənsən...? Fikrə daldıqca özümü başqa dünyanın qapıları acılmış, ikimizin məkanında sanıram... Bədənimi, ürəyimin yanğısını bürüyən bu saf meh, məni öz dünyamıza daha da daxil edir. Əllərimlə həyatıma toxunuram sanki öz aləmimdə... Artıq tənhalığı hiss etdirmir də ətrafımdakı mələklər... Arzum da yox qəlbimdə... İntizar da bezib qaçıb məndən... Söylə indi... Kim geri dönər burdan...? Başımı eyvanın şüşəsinə

Çək gözlərini gözümdən...

Изображение
B axma gözlərimə, gözlərimə baxma… Donmuş ruhun içində qıy cəkmiş çağlayan dənizlərin, fırtınaların iniltisini görürəm... Gözlərimə baxma.... Çək gözlərini gözümdən, təaqəti yetmir inildəyən ürəyin baxışını izləməyə... Mən çəkə bilmirəm, yerindən oynada bilmirəm heykəl olmuş göz bəbəklərimi.... Nəinki, üzümü cevirib gedə bilim... Sən ki bunu bacarırsan... Ey gözlərini mənə dikmiş gözlərimin sahibi.... Çək gözlərini gözümdən, qoy bu yoluma davam edim... Gözlərimə tikilmiş, bir cüt gözə arxa dönüb , onları tərk edə bilim... Səssiz eşidirəm gözlərindən sözlərini... Daxilində nə baş verir mən görürəm  gözlərini... Nə olar... Ey gözlərini mənə tikmiş gizli eşqin sahibi, çək gözlərini.... Poz bu sükutu, poz bu xəyalları, poz bu göydən yerə nur tək yağan gözə görünməz yağışları, leysanları... Çək gözlərini gözümdən, qoy qıy cəkmiş ağlaq təbiət öz səadətinə qovuşsun... Çək gözlərini gözümdən, dənizlər ləpələrlə ovunsun.... Çək gözlərini, baxma gözlərimə, yetər

Sən lazımsan...

Изображение
Sadəcə Sən!!! Sən lazımsan.. Bir tək sən…  Mənə sadəcə sən lazımsan... Eşidirsən mi?.. Çətinmidir məni anlamaq...Bunu dərk etmək?... Görmürsən mi məni... Gözlərimə dolan... Mənliyimi saran sevgini?... Duymursan mı ürək döyüntülərimi?... Heç mi hiss etmirsən vücud titrəyişimi?... Nədən bu laqeyidlik?!... Niyə bu susqunluq?!... Qışqırmaq istəyirəm can ağrılarımdan da...dözülməzdir artıq... Qaçmaq istəyirəm özümdən...Çəkilməzəm artıq... Gəldin... İzin belə almadan məskən saldın qəlbimdə... Yıxdın... dağıtdın... Talan etdin... Qopartdın məni məndən... Alt-üst etdin min-bir əziyyətlə qurub,inşa etdiyim dünyamı... Amma,indi gedirsən...Geriyə bələ baxmadan... Məndən aldıqlarını yerinə qoymadan... Yoruldum...Yoruldum könül yollarımda kimsəsiz... Səssiz addımlamaqdan... Yenə gedirsən... Yenə yolun yarısında tək qoyursan... Getmə... Tut əllərimdən son bir dəfə... Hiss edim damarlarda süzülən qanımda hərarətini... Qaçırtma gözlərini...Qoy baxım, s

İnsan kimdir ?!

Изображение
Gözlərimi yumuram və görürəm ki, olduqca hündür bir qayanın üzərində oturmuşam. Hava qaranlıqdır.. Parlaq ulduzlar sonsuz göylərə səpələnərək ruhumu da uzaqlara çəkib... Qayanın altında coşqun dəniz var. O bu gün ç ox coşqun və dalğalıdır... Dalğalar zərblə qayalara çırpılır, daşlar islanır və bu soyuqdan həzz alırmışlar kimi, səssizcə A llah a bu gözəlliyə görə şükürlər edirlər... Səssizlik məgər ən gözəl dua deyilmi? Sərin külək əsir və mənim yanımda oturaraq başını dizlərimin üzərinə qoyan sevgilimin saçlarını sığallayır... Coşqun dəniz, dənizin ətri və dalğaların zərbəsindən azacıq titrəyən qaya, qaranlığın üzünü zinətləndirərək asimanı bəzəyən sehrli ulduzlar ,əsən sərin külək, bir az kənarda qalanmış ocağın arabir gələn tüstü ətri... Göylərə, uzaqlardan bizə baxaraq xəyallarımızı özlərinə çəkən ulduzlara baxırıq, əsən küləklə rəqs edirik, dənizin qoxusu isə ruhumuzu ovsunlayırıq, azadıq, xoşbəxtik.. Xoşbəxtlik məgər bu qədər gözəl mi? Tək o var, bir də mən. Bir təbiət var, bir

PƏNCƏRƏ

Изображение
Hər dəfə içimi didən düşüncələrdən, qəlbimi göynədən sıxıntılardan uzaqlaşmaq, bir an da olsun azad olmaq istəyərkən pəncərəmin məhəccərinə söykənib həyətə baxardım, gözlərim bir nöqtəyə dirənib göynəyəndə göz qapaqlarım yumulardı. Mən pəncərədən gəlib-gedənləri görmək üçün baxmazdım, içimdəkilərdən, yaşadığım hadisələrdən qaçar, uzaqlara gedərdim. Əslində pəncərə mənim üçün içimdəkilərdən qaçmaq, başqa bir dünyaya qovuşmaq istəyi idi. Həmin dünyada isə başqa hisslər, başqa düşüncələr var idi. Orada özgə bir  azadlıq var idi Elə bir azadlıq ki, o  azadlığı heç kim heç yerə yozmaz, heç kəsə söyləməzdilər. O pəncərədən başlayan səslər həmişə məni çağırardı. ..  -Düş gəl, gecikmə, geciksən bizə çata bilməyəcəksən. Səni yaşamağa qoymayacaqlar, tez ol, gəl bizə tərəf, tələs, yoxsa peşman olarsan... Guya gecikməmişdim ki? ! ... Əslində mən bir əsr bundan qabaq dünyaya gəlmişdim. Ancaq onda özümdən böyüklər mənə baxıb, “gecikmisən” demişdilər. . . Qohumlar bəlkə də vay-şivən qoparmı

Səni düşünmək belə gözəl..

Изображение
Səni Düşünmək belə gözəl... Səni düşünmək içimdə parlaq bir göyqurşağının açması kimi ürəyimi bir o yandan bir bu yandan vurduran, sonu olmayan bir uçurumdan düşmək qorxusu daşıyaraq, lakin burnunun belə qanamayacağından əmin, dinclik içində buludlardan tutmaq və dadını çıxarmaqdır küləyin... Səni düşünmək əsla yanında ola bilməyəcəyimi bilməmə baxmayaraq, hər günə və hər şeyə səndən bir parça qatmaqdır ! Kölgəsində belə sən varsan bədənimin... Bir "Sən Sevdiyin" bir mahnıda itirdiyim səni, başqa bir mahnıda tapmaqdır bəlkə də ! Səni düşünmək ən gözəl xəyalı görmək və özünü itirmək, dünyanı ayaqlar altına alıb yelkən açmaqdır başqa dünyalara, rəqs etmək qısqanc ay işığında və toxunmaqdır səmadakı  ulduzlara. Boğularkən ən dərin ümmanlarda bir nəfəs olmağındır bədənimdə, həyat deyilən hüceyrənin ən gizli yerlərində solmuş ruhumu ruhlandırmağındır birdən-birə... Bu gün anladım ki səni düşünmək: Yıxılmaqmış taa Everestdən Oyanmaqmış ən acı ən ağrılı yuxulard

Həyat dediyin əslində "sevgi" deyilmi?!

Изображение
Bəzilərimiz bağışlamağa o qədər meylliyik ki əslində! Hətta hər insan... Möhtacıq bəlkə də hamımız bəzilərinə inanıb , güvənməyə və buna görə də səhvləri olsa da güvəndiklərimizin, bəlkə də sırf tutuna biləcək bir budaq tapma dığımızı düşündüyümüz üçün bağışlayırıq onları. Ürəyimizi nə qədər qırırlar qırsınlar, öz - özümüzə bir daha üzlərinə baxmamağa and içsək də, bizə atılan bir addıma qaçaraq cavab verməyə o qədər məcburuq ki!.. Ya da məcbur hiss edirik... İçində olduğumuz çətin anları sovuşdurmaq üçün gözəl sabahlara ehtiyacımız var. Yalan da olsalar “ şirin ” vədlər kimi.. ."Bir cəfa çəkirəm , amma dəyəcək , bilirəm." deyə bilmək istəyirik heç olmasa .. . Həyatımızı bütün əksiklikləriylə qəbul etmək lazımdır, bəlkə də.. . Bunu nə qədər edə bildiyimiz i sə müzakirə edilir. Səhər xoşbəxt oyanmaq, gecələri xoşbəxt yatağa girmək...  Bəzən yenə doğulduğu üçün günəşi günahla ndırı rıq, hirslənərik ona. .. Bəlkə də gedəcək gözəl bir yerimiz yoxdur... Kimimizin q