Çək gözlərini gözümdən...

Baxma gözlərimə, gözlərimə baxma…

Donmuş ruhun içində qıy cəkmiş çağlayan dənizlərin, fırtınaların iniltisini görürəm...

Gözlərimə baxma....

Çək gözlərini gözümdən, təaqəti yetmir inildəyən ürəyin baxışını izləməyə...

Mən çəkə bilmirəm, yerindən oynada bilmirəm heykəl olmuş göz bəbəklərimi....

Nəinki, üzümü cevirib gedə bilim...

Sən ki bunu bacarırsan... Ey gözlərini mənə dikmiş gözlərimin sahibi....

Çək gözlərini gözümdən, qoy bu yoluma davam edim...

Gözlərimə tikilmiş, bir cüt gözə arxa dönüb, onları tərk edə bilim...

Səssiz eşidirəm gözlərindən sözlərini... Daxilində nə baş verir mən görürəm  gözlərini...

Nə olar... Ey gözlərini mənə tikmiş gizli eşqin sahibi, çək gözlərini....

Poz bu sükutu, poz bu xəyalları, poz bu göydən yerə nur tək yağan gözə görünməz yağışları, leysanları...

Çək gözlərini gözümdən, qoy qıy cəkmiş ağlaq təbiət öz səadətinə qovuşsun...

Çək gözlərini gözümdən, dənizlər ləpələrlə ovunsun....

Çək gözlərini, baxma gözlərimə, yetər, bəsti daha qoy, bizimdə ürəyimiz ovunsun....

Çək gözlərini gözümdən, donmuş zamanın yatmış saatı yenidən əqrəblərinə qovuşsun...

Çək gözlərini məndən, sən çək ki, məni sevənlər, sənin həsrətindən ölənlər ümid yolundan qoy gözlərini cəkməsinlər... 

Gözlərimə baxa-baxa yum gözünü, qoy sevilən kipriklərin bir-biri ilə qovuşsun...

Çək gözlərini gözümdən....

O qədər söz deyir ki, gözlərin, dayanmağa gücü yetmir gözlərimin...

Sanki gözlərində görürəm yanmış ağacın, qırılmış ürəyin iniltisini, kədərini...

Sanki gözlərindən oxuyuram qələmsiz yazıçının yazdığı boş səhifələri...

Sanki duyuram qarşıdan gələn leysana bənzər göz yaşlarını...

Sanki hiss edirəm o gözlərin məni heç vaxt yalnız buraxmayacağını....

Çək gözlərini gözümdən... Çək... 

Çək gözlərini gözümdən... Çək ki, qoy yoluma davam edim...