Rüfət Həşimovun bloguna xoş gəlmisiniz

      Ey nəfsim! Sənə çaşıram! İçərisində rahatlıq olmayan bir evdə rahatlıq istəyirsən. Fani olduğunu bildiyin dünyanın dadını çıxarmaq istəyirsən. Zövq və əyləncə istəyirsən hadisələrin aqibətinə baxmırsan.          Ey nəfs! Niyə insanların qarşısında təqvalı, saf və iffətli görünməklə məşğul olub qaranlığa bürünüb insanların ətraflarına çəkildikləri vaxt sanki səni görmürmüş kimi ALLAHa üsyan etməyə cürət edirsən.          Ey nəfs! Sənə nə olurda sanki ondan əmin olmusan kimi dünyaya güvənirsən. Əvvəlkilərin vəziyyətlərini xatırlamazsan mı? Onlar həyatlarını dünyaya hədiyyə etmişlər və dünyanı ən böyük qayğıları etmişlərdi,  birdə baxdılar ki,  dünya onlara əcəllərini gətirmiş və nemətləri atəşə çevirmiş. Bilmirsən mi ki,  dünya hiyləçidir, məqsədləri və vəziyyətləri dəyişdiricidir. Bu halda ona necə güvənərsən? Hər hansı bir anda ölüm sənə hücum edib səni içində olduğun şeydən çıxara bilər və səni bir diyardan onun üçün hazırlanmadığın başqa bir diyara aparar. Orada sən

Bu gün heç olmadığı qədər həyəcanlı idi. Sanki illərini itmiş bir xəzinənin axtarışına sərf edən bir səyyah kimi hiss edirdi özünü. Etməli idi də.. Çünki, gənclik illərinin xəzinəsini tapmışdı.. İllər öncə istəmədən ayrıldığı, axtarsa da tapa bilməyəcəyi bir yaxınını tapmışdı dünən. Bütün qəzet başlıqlarının baş xəbərində idi həmin adam.. Hər kəs bu qadının dünya hegemonlarıyla şərik olmasından danışırdı.. O, isə heç bir şeyi düşünmürdü, yalnız onu tapdığı üçün sevinirdi.. Dünən ilk dəfə adını eşidəndə qərar vermişdi onunla görüşməyə. Onunla illərin həsrətini ovutmağa, unutmağa getməyi qərarlaşdırmışdı dünən.. Onun əllərindən yenə tuta bilmək, gözlərinə baxıb, yenə də içdən içə “səni hələ də sevirəm” demək istəyirdi. İstəyirdi.. Onu gənclik illərində olduğu kimi hələ də çox sevirdi.. Bu gün işdən həmişəkindən fərqli olaraq tez çıxmışdı.. Həyatının görüşü vardı.. Gəncliyini əlindən almış, sevgisini əlindən almış birini görəcəkdi bu gün.. Keçmişindəki kimi xəyal edirdi onu.. Sevinc