Həyat dediyin əslində "sevgi" deyilmi?!
Bəzilərimiz bağışlamağa o qədər meylliyik ki əslində! Hətta hər insan... Möhtacıq bəlkə də hamımız bəzilərinə inanıb , güvənməyə və buna görə də səhvləri olsa da güvəndiklərimizin, bəlkə də sırf tutuna biləcək bir budaq tapma dığımızı düşündüyümüz üçün bağışlayırıq onları. Ürəyimizi nə qədər qırırlar qırsınlar, öz - özümüzə bir daha üzlərinə baxmamağa and içsək də, bizə atılan bir addıma qaçaraq cavab verməyə o qədər məcburuq ki!.. Ya da məcbur hiss edirik... İçində olduğumuz çətin anları sovuşdurmaq üçün gözəl sabahlara ehtiyacımız var. Yalan da olsalar “ şirin ” vədlər kimi.. ."Bir cəfa çəkirəm , amma dəyəcək , bilirəm." deyə bilmək istəyirik heç olmasa .. . Həyatımızı bütün əksiklikləriylə qəbul etmək lazımdır, bəlkə də.. . Bunu nə qədər edə bildiyimiz i sə müzakirə edilir. Səhər xoşbəxt oyanmaq, gecələri xoşbəxt yatağa girmək... Bəzən yenə doğulduğu üçün günəşi günahla ndırı rıq, hirslənərik ona. .. Bəlkə də gedəcək gözəl bir yerimiz yoxdur... Kimimizin q