Dünən bir mesaj gəldi...
Dünən bir mesaj gəldi... Səndən sandım... Baxdım... Sevgilimdənmiş... Sadəcə cismiylə yanımda olan birindən... Atdım telefonu kənara...Cavab da yazmadan... Bəlkə sən olsaydın necədə həyəcanla, gözlərimin içi gülərək cavab yazardım... Hələ də sevgilim yazdığı mesaja cavab gözləyir... Qoy gözləsin... Məndə səndən mesaj gözləyirəm... Sevgilim artıq əsəblə dolu ikinci mesajı yazdı... Sevgi və üzr dolu mesaj gözləyir... Ancaq yazmayacam... Qoy üçüncü mesajda ayrılmaq istədiyini yazsın... Hər şey üç cavabsız mesaj qədər qısa və dəyərsizdi... Nə günə qaldın sən sevgi? Heç özünə baxmırsan... Güzgün mü yoxdu yoxsa? “Sevdiyinlə sevgilin eyni olsun”- necə də maraqlı sözlərdir... Budur üçüncü mesaj da gəldi “bir də mənə yazma və axtarma”... Mən onsuz da yazmırdım və axtarmırdım... Bu insanlar qəribədi, etmədiyim bir şeyi “ etmə ” deyir mənə... Nəticə budur ki, artıq cismən də yalnızam... "Məni itirdin" də yazmışdı son mesajda... Mən itirmədim... Mən imtina etdim... Mən yal