"Salam, necəsən?"

-

"Necəsən?" - sualını yəqin ki, sizdə tez-tez eşidirsiz... Necə də adi gəlir insana... 
"Necəsən?"  - Hər şey normaldır. Hamam otağında suyu buraxıb, anan eşitməsin deyə ağlamaq normaldır... 
Necəsən? - Normaldır hər şey... Gecələr balışı qucağlayıb ağlamaq, səhər üzünü yuyub işə getmək - normaldır... Pəncərəinin qarşısında oturub tanış insanların gülüşünü eşitmək normaldır... Elə bil "dost"lardı, əylənirlər, ama səni çağırmadılar... unudublar... 
Kimsə yazır sənə: "Salam, necəsən?" 
- "Normal" 
- "Evdəsən?" 
- "Aha"
- Niyə evdə oturmusan? Niyə gəzməyə getmirsən? 
- İstəmirəm 
- No oldu sənə?
- Heçnə hər şey normaldır... Sənə hamıdan yaxın olan insanla dalaşanda..Onu itirəndə və buna gücnən dayanaraq... "Necəsən?" 
- Normal... 
Özüvü olduqca çox yalnız hiss edəndə, yaşamaq istəmiyəndə."Necəsən?" 
- Normal... Nəsə baş verəndə: valideynlərlə mübahisə edəndə, ya da kimsə rəhmətə gedəndə.. Necəsən? 
- Normal...
Dostların səni satanda, kimsə səni hamının yanında təhqir edib, köməyinə heç kəs gəlməyəndə... Necəsən? 
- Normal...
Özündən çox sevdiyin insanla söhbət edəndə və ondan səni sevmədiyini və ayrılmaq istədiyini eşidəndə... Gözlərindən yaş damla-damla axanda... Ağlamağını eşitməsin deyə balıncla ağzını bağlayanda belə... Necəsən? 
- Hər şey normaldır... Normaldır... 
Əgər kiməsə "Necəsən?" sualını verdiniz və o sizə "Hər şey normaldır" cavabını verdisə... İnanmayın... Sadəcə insan çox pisdi, lakin bu haqda danışmaq istəmir..

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

İstərdim...

-
Изображение
Yenə ağ vərəq var qarşımda, boş sətirlərinin dolmasını gözləyir... Qaranlıq ətrafımda uzaqda qonşu evlərin zəif işıqları görsənsə də, İşı ğ ın gücü ətrafımı aydınlatma ğ a yetmir... İndi ətrafımı gecənin nuru olan, ayın nura boyanmış işığı aydınladır...Qaranlıqa düçar olmuş, o saf səmaya baxıram.... Ulduzların gözəlliyi valeh edir məni... Birdən gözüm qaranlıq səmanı bəzəyən ulduzun enişi n ə sataşı r ... Həmin anda arzu tutmaq ağlıma gəlsə də, ilk sən düşdün yadıma ... Arzularımdan öncə gəlirsən ağlıma... Səbəbini bilərsən mi söyləsəm...? Niyə arzularımın başı və sonu sənsən...? Fikrə daldıqca özümü başqa dünyanın qapıları acılmış, ikimizin məkanında sanıram... Bədənimi, ürəyimin yanğısını bürüyən bu saf meh, məni öz dünyamıza daha da daxil edir. Əllərimlə həyatıma toxunuram sanki öz aləmimdə... Artıq tənhalığı hiss etdirmir də ətrafımdakı mələklər... Arzum da yox qəlbimdə... İntizar da bezib qaçıb məndən... Söylə indi... Kim geri dönər burdan...? Başımı eyvanın şüşəsinə...
Далее...

Gülümsəmək çətindir bəzən...

-
Gülümsəmək çətindir bəzən; Boğazındakı düyün varlığını tez-tez hiss etdirərkən. Göz bəbəklərin dolu, ürəyində davamlı bir sızı varkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Ən güvəndiyin insanlar səni tərk etmiş, kütlənin orta yerində təkliyi özünə can yoldaşı etmişkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Sevdiklərin bir-bir boşluqda itib gedərkən və səsin arxalarından qışqırmaq üçün cılız qalmışkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Həyat çiyinlərində bütün ağırlığıyla özünü hiss etdirərkən və yaşamaq yalnız nəfəs alıb vermək olmuşkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Ağlayan bir uşağın gözyaşlarında boğularkən ya da bir insana kömək edə bilməməyin əzikliyini yaşayarkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Bu dünyada bir kütlə olmaqdan, kənara keçə bilmədiyin tez-tez xatırladılmışkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Sevənlərin sevdiklərinə, dostların dostlarına, övladların valideynlərinə, insanların insanlara etdiklərinə şahid olmuşkən... Gülümsəmək çətindir bəzən; Gözəl günlərini səssizcə dünənə təsli...
Далее...